mütəəssif

sif. <ər.> Təəssüf edən, təəssüflənən, kədərlənən, özünə dərd edən, heyifsilənən. Əsmərin uşağı olmayırdı, Məmmədbağır bundan mütəəssif də deyildi. S. H.. Mütəəssif olmaq – təəssüflənmək, təəssüf etmək, kədərlənmək, heyifsilənmək. Biz onu divanə hesab edib qüvveyi-əqliyyəsində vaqe olan xələl cəhətindən onun halətinə mütəəssif olacağıq. M. F. A..